Dziwnie jest źle czuć się samemu ze sobą nie znając powodu, nie mając wyrzutów sumienia. Żyć, ale nie mieć powodów do szczęścia, wiedzieć, że jest się potrzebnym, czuć to, że sporo osób na Ciebie liczy, ale mimo wszystko nie mieć powodów do uśmiechu. Zastanawiać się, dlaczego to wszystko rozsypuje się jak domek z kart... Dlaczego lojalni przyjaciele, odwracają się na pięcie, wybierając związki bez przyszłości od szczerej rozmowy... Dziwnie jednocześnie cieszyć się czyimś szczęściem, a z drugiej strony mu zazdrościć. Dziwnie jest wysłuchiwać, że jest się niedzisiejszym, że emocjonalnie zostało się w czasach romantycznych i wiedzieć, że jedyny promyk szczęścia jest tak daleko, że nie można nawet na niego popatrzeć...
